Science says: ruzie maken met je broers of zussen maakt je een beter mens

Kun je je broer of zus nog steeds wel eens wurgen? Ja sorry, zo zijn nu eenmaal ruzies tussen je siblings. Je houdt van elkaar, maar je kunt elkaar twee minuten later ook even haten.

Met twee zussen was het bij mij thuis meestal een groot gevecht om het lenen van elkaars spullen. Dan had ik weer de nieuwe jas uit de kast van mijn grote zus gegrist, dan had mijn kleine zusje weer mijn gympen aan: vreselijk irritant. Maar ja, je moet het toch met elkaar doen. En gelukkig is het allemaal goed gekomen, want ik heb nog steeds een heel warme band met mijn zussen. We zien elkaar bijna elke week wel en appen elke dag. Heel fijn. Misschien komt het wel door die ruzies van vroeger, blijkt nu. Want wie af en toe goed kan bekvechten met zijn of haar broer of zus, zou een beter mens zijn.

Deze situaties zorgen er namelijk voor dat je zowel mentaal als emotioneel een behoorlijke groei doormaakt. Juist omdat je dit op jonge leeftijd al doet, moet je mentaal aan de bak om jezelf te redden in het leven. Je ontwikkelt je karakter en je kunt voor jezelf opkomen. Je weet sneller wat je wilt op latere leeftijd; alleen maar handig in je verdere carrière. Wat ook scheelt is dat je bij je broer of zus jezelf kunt zijn. Je kunt eens losgaan en gemeen doen, omdat ze er toch altijd zijn. Dat geeft een soort zekerheid die je bij vriendschappen niet hebt: dan kan een vriendin het contact met je verbreken. Dat kan een zus of broer ook, maar gebeurt veel minder snel. Daarom is ruziemaken met een broer of zus soms zo lekker. Een uitlaatklep.

Volgens onderzoekers breekt er gemiddeld twee keer per week de pleuris uit bij gezinnen waar er meer dan één kind is dat nog thuis woont. Nou, geloof me: nu ik zelf moeder ben van twee jongens weet ik er alles van. Dan is het weer janken om dezelfde dino, dan is het weer een duw of een snauw, gewoon, zomaar. Bij ons is het dus eerder twintig keer per week bonje dan twee keer per week, maar goed. Het zal de leeftijd wel zijn. Volgens onderzoekers zijn die ruzies overigens niet licht te nemen, want ze kunnen een dieperliggende oorzaak hebben. ‘Het onderwerp is meestal iets alledaags, maar vaak ligt daar iets onder. Een grote broer die altijd de baas speelt, bijvoorbeeld. Of omgekeerd: een kleine onderdeur die wegkomt met iets wat de grote niet mag. Ongelijke behandeling dus.’

Let daar als moeder maar op, en als je zelf nog wel eens kibbelt met je broer of zus… Dat is geen ramp. Zolang je het maar weer goedmaakt, toch?