Quarterlife Diaries: ‘Het regent huizen, baby’s en huwelijken’

In Quarterlife Diaries neem ik je wekelijks mee in alle dingen waar ik, als bijna 30-jarige, tegenaan loop. Om mijn hart te luchten vooral, maar ook om iedereen die samen met mij in het Quarterlife-bootje zit een hart onder de riem te steken. Je bent namelijk absoluut niet alleen. Deze week: wanneer je vrienden gaan trouwen.

Mijn beste vriendin van de middelbare school is afgelopen week getrouwd. Om eerlijk te zijn moest ik toen ze een paar jaar geleden ‘ja’ zei tegen een knoeperd van een ring even slikken. In mijn ogen waren we kinderen die nog láng niet toe waren aan zoiets serieus als een huwelijk. Wat ik even vergat, was dat we toen al bijna 30 waren en zij al tien jaar verkering had met dezelfde man. Dat ik dat station van de liefde nog niet had bereikt betekende niet dat andere mensen daar niet aan toe waren.

Natuurlijk was ik na hun verloving ontzettend blij voor hen. Naast het feit dat ik waanzinnig uitkeek naar het iets te beschonken uit mijn dak gaan in een veel te dure jurk op hun bruiloft (grapje, ik heb me gedragen), vind ik het ook mooi dat de liefde zich in deze levensfase steeds vaker laat zien. Waar we tien jaar geleden vooral bezig waren met ons zo min mogelijk binden aan mensen, banen en steden, worden er nu huizen gekocht, baby’s geboren en wordt er dus zelfs al getrouwd.

Hun verloving deed me denken aan een avond in mijn ouderlijk huis toen we een jaar of achttien waren. We kwamen met alle vriendinnen uit ons eindexamenjaar bij elkaar om alle ins en outs van onze nieuwe levens als student te delen. Wat ik me nog goed herinner van die avond is een hevig debat waar mijn vriendin zich afvroeg met hoeveel x’jes ze haar appje naar een haar kersverse date (lees: de man waar ze later mee zou trouwen) moest afsluiten om te laten merken dat ze hem leuk vond, maar ook weer niet té leuk. We besloten unaniem dat het er twee moesten zijn. Eén was te weinig, maar drie natuurlijk véél te veel.

Nu, ruim tien jaar later, kunnen we nog steeds gieren om dat moment en lijkt dat spoedoverleg compleet overbodig, maar het herinnert me wel aan de seizoenen van het leven. Als we tien jaar geleden zo anders in het leven konden staan, dan kun je toch niet anders dan onwijs uitkijken naar de komende tien jaar? Een huwelijk, huizen en baby’s zie ik dan weer niet in mijn nabije toekomst verschijnen, maar ik kan in ieder geval wel zeggen dat ik het ‘één of twee x’jes-stadium’ inmiddels gepasseerd ben. Iets wat mijn 18-jarige zelf nóóit had geloofd, maar toch fijn om te weten dat er ergens schot in de zaak zit.

Dat gezegd hebbende kan ik me voorstellen dat ik niet de enige ben die rond de 30 is en gevoelsmatig nog tussen die twee x’jes en een huwelijk in hangt. Herken je jezelf hierin? Laat je niet van de wijs brengen door die stortvloed aan ja-woorden, kinderen, huizen en verre reizen die je ineens om de oren vliegen. Bewandel gewoon kalmpjes je eigen pad, want van te veel haast hebben is nog nooit iemand een gelukkiger mens geworden. En als laatste nog een tip voor als je er ooit wél klaar voor bent: sluit dat appje naar je liefje dan eens af met een x’je of twee meer, wie weet is het wel je eerste stap richting het altaar.

Beeld: Trailer Bride Wars