Even over de reünie van Special Forces VIPS

Oké, nog één keer dan. Nog één keer genieten van de motiverende speeches van Eer die ik stiekem wel een beetje ben gaan waarderen, nog één keer kijken naar de bikkelharde strijd van de kandidaten terwijl ik mezelf in de meest comfortabele houding ooit drapeer en nog één keer van alles vinden van wat ik de komende 45 minuten te zien ga krijgen. Helemaal zin in, ik heb nu al heimwee voor volgende week. Klaar voor de reünie van Special Forces VIPS? Let’s go:

1. Oh… Het hele doel was om mensen in de survivalmodus te krijgen. Ja, zeg dat dan meteen. Ik breng mijn dag vanaf het moment dat ik mijn ogen open doe al door in fight or flight, daar heb ik geen koud, nat en vies avontuur voor nodig.

2. Waarom moeten ze om de reünie te bereiken eerst een pad van zes kilometer aflopen? Hebben deze mensen niet al genoeg geleden?

3. Meine gute, ik spring meteen in de houding van Kajs: ‘NUMMER ZES! VOORLIGSTEUN!’ Herinner me eraan om even een sessie traumaverwerkingstherapie te boeken als dit seizoen is afgelopen.

4. Haha, Koen: ‘Ik werd met het uur labieler.’ Dit is precies hoe ik me de afgelopen acht weken heb gevoeld, Koen, en ik kijk er alleen maar naar. Van achter een kussentje nota bene.

5. Oh ja, een reünie = alles in een razend tempo opnieuw bekijken. Meestal wat saai, nu een heel bijzondere vorm van zelfkastijding. Ik. Kan. Dit. Nog. Steeds. Niet. Aan!

6. Ik vraag dit voor een vriend: wat is het doel van zo’n zak over je hoofd voordat je een verhoor in gaat? Los van het feit dat ik nog nooit zo’n debiel tafereel heb gezien dan.

7. Fabrizio’s verhoor doet me ernstig denken aan die laatste week van school, dat je denkt overal mee weg te zijn gekomen en dan je dan tóch nog op de valreep met je ouders op het matje wordt geroepen met de vraag: ‘Hoe vond je het zelf gaan?’

8. Ik kan me toch weer zo heerlijk vinden in Koen: ‘Je bent alleen maar op missie, je wordt alleen maar geterroriseerd.’ Ik ben dit als ik op een dag moet werken, tanken én boodschappen doen.

9. Aaah, ik smelt helemaal van hoe trots Erik op Jorien is. Ik ben over drie weken jarig (ze wordt 30, dames en heren) en ik wist écht niet wat ik moest vragen, tot nu: een motiverende speech van Erik. Het is mijn allerliefste wens sinds tien minuten geleden.

Dat was ‘m dan. Ik ga ze missen hoor, deze mensen. Oh, en voordat je begint met: ja maar Soof, je weet toch dat je dit allemaal zelf kan ervaren door je op te geven voor de Unbreakable Academy? Ja, dat weet ik en ik wil het hier niet over hebben. I. Would. NEVER. Afijn, kandidaten, staf en allerliefste lezers, bedankt voor de afgelopen weken. Ik vond het heerlijk maar ga nu écht even bijkomen van deze natte, koude en vieze rit (ik heb dit eigenlijk altijd tijdens het eten op mijn warme bank gekeken met een stukje chocola toe omdat ik weer zo stoer was geweest) en ik zie jullie heel graag weer bij het volgende seizoen.

Bye!