Dit zijn de 10 allergrootste shopfrustraties
Wie mij een beetje kent weet dat je mij niet blijer kan maken dan met een goede shoppingspree. Mijn hart maakt een sprongetje bij het zien van leuke tassen, mooie jurken en schoenen die ik totaal niet nodig heb. En als het dan ook nog glittert… Take. My. Money! Shoppen is een van mijn grootste liefdes, maar zoals het vaker gaat bij grote liefdes gaat ook deze relatie niet altijd van een leien dakje. Zo sta ik regelmatig vloekend in een pashokje omdat een broek die ik als te groot had ingeschat niet voorbij mijn knieën gaat en vraag ik mezelf dikwijls af wie mij toestemming heeft gegeven om mezelf aan te kleden als ik zie wat ik allemaal dat pashokje in sleep. Afijn, gedeelde smart is halve smart, zeggen ze toch? Ik hoop dus ook van harte dat ik niet de enige ben die deze shopfrustraties op wekelijkse basis ervaart.
1. Alles met jeans. Ze zijn te strak, te los, doen niks voor je figuur of je verdwijnt compleet in een model dat je een maat kleiner niet eens verder dan je dijen kreeg. Ik ben ervan overtuigd dat jeansontwerpers allemaal in een complot zitten met als doel ons leven een stukje vervelender te maken.
2. Deze leugen kennen we allemaal: ‘het zit nu nog iets te strak, maar als ik wat afval dan komt het wel goed.’ Spoiler alert: dit komt niet goed. Aan jezelf toegeven dat iets niet goed past voelt beter dan eigenwijs in een te klein kledingstuk blijven lopen. Hang. Het. Terug.
3. Alles is zó duur geworden en op de een of andere manier vind ik altijd wel een manier om een aankoop te rechtvaardigen. Vijftig euro voor een glittertop die te koud is, jeukt, maar waanzinnig staat: verkocht.
4. De rijen bij de pashokjes. Hier krijg ik het dus spontaan benauwd van. Het liefst koop ik voor driehonderd euro aan kleding om rustig thuis te passen, met het grote gevaar dat de dingen die ik niet wil houden nooit meer teruggebracht worden. Het is gewoon gênant hoeveel kleding er nog met kaartje en al in mijn kast hangt.
5. Dat je maar zes dingen mee mag nemen in een pashokje. Sorry, maar jouw hele winkel glittert en straalt en ik mag maar een handjevol spullen meenemen om te passen? En als het dan niet past moet ik me weer helemaal aankleden om nieuwe maten te zoeken om vervolgens wéér in die rij aan te sluiten? Mij niet bellen.
6. En dan nog iets over die pashokjes: wil degene die het lichtplan voor deze hokjes maakt zich even melden bij de balie? Waarom hebben mijn putten ineens putten als ik in een pashokje sta? Het zien van mijn spiegelbeeld in die halfbakken spiegels met een spot op mijn hoofd = instant depressiviteit.
7. Het matensysteem. Heb ik maat 38? 40? 46? Volgens de winkels waar ik vaak kom heb ik het allemaal tegelijk. Nog een reden waarom ik standaard meer dan zes items een pashokje in moet slepen.
8. Make-upvlekken op witte kleding. Heb jij daar wel eens voor gezorgd en het item zonder schaamte teruggehangen? Straight to jail.
9. Een outfit in je hoofd hebben en het niet voor elkaar krijgen om de items bij elkaar te sprokkelen. Resultaat: compleet overspannen, gefrustreerd en verslagen al je levenskeuzes overwegen in een stapel net-niet-kleren. Attentie shoppers, Sophie wil graag opgehaald worden bij de pashokjes.
10. Er zullen vast mensen werken in de winkels waar ik kom, ik kan ze alleen nooit vinden. Op zoek naar een item of een andere maat? Je zoekt het maar uit. Tenzij je natuurlijk alleen maar even komt windowshoppen, dán word je ineens wel bestookt door een overenthousiaste verkoopster die vraagt of je alles kunt vinden. Het is ook nooit goed, hè.
