Kiki’s Spanje Schrijfsels: ‘Madre mía, bureaucratie is een b*tch’

Hola guapas! Welkom bij een nieuwe aflevering van ‘Kiki beleeft mucho bureaucratische avontoeressss en España’. You see: in de eerste weken van een emigratie moeten er praktische dingen geregeld worden. Is niet mijn lievelings, maar daar ontkom ik in deze fase ook niet aan.

Zo ook: het aanvragen van residencia. Als je langer dan drie maanden in Spanje verblijft, moet je wettelijk gezien resident worden. En nee, dat is niet iets wat je zo 1, 2, 3 efkes regelt. Sterker nog: er zijn niets voor niets vele advocaten en geschorst die er hun verdienmodel uit hebben gehaald om vers geëmigreerde visjes zoals wij te helpen met het aanvragen van documenten in Spanje. Het duurt lang. Pokkelang. Het papierwerk is stevig en je hoeft er niet op te rekenen dat Spanjaarden zomaar Engels kunnen. Spanjaarden zijn trots op hun cultuur. En terecht.

Afijn, het aanvragen van residencia is een proces dat je meestal start als je hier aankomt, en wat ook meteen een aantal maanden in beslag kan nemen. Je moet simpelweg óf een stabiel inkomen hebben (ik ben ondernemer dus mij vinden ze al spannend, joe) óf je moet kunnen aantonen dat jij je zelfstandig kunt redden in Spanje en dat je simpelweg niet als klaploper hier komt profiteren. Simpelweg: als je geld hebt, kan alles.

Heb je geen stabiel inkomen? Dan moet je per persoon minimaal drie maanden lang 10.000 euro op een Spaanse bankrekening hebben staan, om residencia te kunnen verkrijgen. De eerste stap is dan ook: het openen van een Spaanse bankrekening, om vervolgens dus even die 20K over te maken. Thank god hebben we ons huis met overwaarde kunnen verkopen.

Via een Nederlands advocatenkantoor krijgen we te horen dat de Spaanse ING een ‘cuenta, no cuenta’-beleid heeft. Wat inhoudt: ze mogen je geen boete geven als de rekening leeg blijft. Iets wat bij lang niet alle Spaanse banken het geval is; als je pech hebt heb je zomaar een rekening geopend waar ze je 60 euro boete per maand (!) rekenen als er maandelijks geen geld op binnenstroomt. Toch best bijzonder.

We hadden online al een en ander via ING geprobeerd, maar dat was horror (en alles in het Spaans) en toen ik naar het kantoor belde kon ook niemand Engels, dus dan is langsgaan soms het beste. Daar gingen we dus met ons goede gedrag, op de bonnefooi naar het centrum van Alicante.

We komen aan bij de ING in het centrum en er staat een GIGARIJ TOT AAN BUITEN. Right. Six Flags is er niets bij. Dit gaat wel even duren. Wat is het toch met buitenlandse banken en die gigarijen altijd? Hebben wij het in Nederland dan allemaal zo piekfijn geregeld? In ieder geval doen we meer online. Hier moet je voor alles face to face langskomen.

We twijfelen even om aan te sluiten en zien dan aan de openingstijden dat we… sowieso te laat zijn aangekomen want de bank is ’s middags dicht (iets met siësta) en dat is al over een half uur het geval. Verkeerde timing. Aanschouw wederom een dag in het leven van Kiek & San, die iets gingen regelen maar uiteindelijk met lege handen weer terugkwamen. Welcome to Spain, chico’s!

PS. Volgende week deel 2, want hier lieten we het níet bij zitten, dat snap je.