Kiki’s Spanje Schrijfsels: ‘Aanschouw, de struggles van een vers geëmigreerde’

We hebben de wekker vroeg gezet om als eerste aan te komen bij de ING-bank in Alicante.  Er staat nog steeds een rij tot aan buiten, maar minder groot dan vorige week, toen we precies rondom siëstatijd aankwamen. Nog voor de drempel worden we tegengehouden door een meneer die kijkt alsof hij zijn werk serieus neemt.

‘Kan ik jullie helpen?’
‘Ja, we willen graag een bankrekening komen openen.’
‘Zijn jullie resident?’
‘Nee, dat willen we graag worden en daar hebben we een bankrekening voor nodig.’
‘ING verleent alleen bankrekeningen aan residenten’.
‘Oh. Echt?’
‘Ja. Ik kan jullie niet verder helpen.’
‘Is er misschien een andere bank dat u weet waar we terecht kunnen?’
‘Je kunt Sabadell proberen.’
‘Oké, bedankt.’

Twintig minuten later zitten we in het Sabadell-kantoor, een van de grootste banken van Spanje. We zitten in ieder geval al binnen en we lijken geholpen te worden door een vriendelijk ogende meneer. ‘Zijn jullie geen residencia? Ah, moeilijk, moeilijk. Oké even kijken. We hebben ook eventueel een rekening voor niet-residencia’s die je daarna dan kunt overzetten als je het over een paar maanden wel bent. Maar dan moet je wel een health insurance hebben. Hebben jullie die?’

Vier dagen geleden hebben we tachtig Spaanse formulieren ingevuld om een zorgverzekering af te sluiten, dus ik ben zo blij dat we eindelijk ‘ja’ kunnen antwoorden op een vraag. ‘Hoelang hebben jullie die al? Is dat korter dan een jaar?’ ‘Ehm, ja meneer, want we zijn een paar weken geleden geëmigreerd.’ Hij loopt met een frons naar zijn collega en komt terug met het nieuws dat hij ons toch niet meer kan helpen. Ineens niet meer. Just like that.

Ik probeer de logica te snappen en waag nog één laatste poging. ‘Dus meneer, ik raak wat verward. Kunt u mij uitleggen hoe dit systeem werkt?’

• Voor het aanvragen van residencia hebben we een Spaanse bankrekening nodig?
• Voor het aanvragen van een Spaanse bankrekening moeten we eerst residencia hebben?
• HOE KUNNEN WE DIT DAN HET BESTE GAAN AANPAKKEN?

Hij kijkt me even verbaasd aan en dan verschijnt er een lach op zijn gezicht. ‘It’s like the chicken and the egg. Who was there first?’ Ik knik hem in het moment van zijn eureka bemoedigend toe, als poging hem te activeren om actie te ondernemen om ons te REDDEN uit dit bureaucratische systeem, maar het heeft allemaal geen zin.

Ik weet overigens dat het ei eerst was, maar dat terzijde. Ergens in de prehistorie moeten twee vreemde vogelachtige (met bijna dezelfde genen als die van de moderne kip) gepaard hebben. Het vrouwtje legde vervolgens een ei dat zich ontwikkelde tot de eerste echte kip. De genen van het diertje weken genoeg af om het als nieuwe soort te kunnen betitelen. Ziedaar: ‘de kip’ ziet het levenslicht.

Ik denk niet dat meneer openstaat voor deze informatie.

We besluiten een allerlaatste poging te doen bij Santander, een andere giga bank in Spanje. De sfeer voelt meteen al beter. We worden geholpen bij balie nummer 11 (een van mijn lievelingsgetallen) en deze keer door een goedgehumeurde Spaanse. Misschien begrijpt zij mij beter. Dat we haar moedertaal nog niet spreken begint wel pijnlijk confronterend te worden als we bijna een uur bezig zijn om via Google Translate de voorwaarden van de bank door te lopen, maar hé, we zijn over de drempel, er wordt niet gevraagd naar residencia én de health insurance is hier geen probleem dus ik klaag niet.

Na een uur zijn we op ongeveer 80 procent van de aanvraag als ze haar handen in de lucht gooit na het zien van een melding op haar scherm. Het systeem heeft een shut down. ‘Error,’ zegt ze terwijl me aankijkt met een blik vol onmacht. De vraag of we anders even ergens koffie willen drinken in Alicante en later willen terugkomen. Ze kan me whatsappen als het systeem weer werkt. Ik kan het niet laten haar te vragen of dit vaker gebeurt. Vorig jaar voor het laatst, weet ze me te vertellen.

We struinen anderhalf uur met de ziel onder onze arm door Alicante als ik een appje krijg: ‘Hola Kiki de momento singue sin funcionar.’ Wat we kunnen opvatten als: het werkt momenteel nog steeds niet.’ We besluiten terug te lopen naar de bank om te vragen wat we het beste kunnen doen. Morgen dan maar terugkomen? Dat kan niet, het is vrijdag, in het weekend zijn de banken dicht. Oh ja. Maandag terugkomen? ‘No es possible, dan is het een Spaanse feestdag.’ Ah oké. Dinsdag dan maar? Ja. Dinsdag kan.

Zo zijn we met frisse moed vroeg opgestaan om zeven uur later tot de conclusie te komen dat we vandaag (wederom) precies niets gefixt hebben. Voor de zoveelste keer. Inmiddels moeten we lachen om deze dag. You see: het leven geeft je niet altijd wat je wil. Soms juist wat je nodig hebt. Zie hier: mijn inspiratie voor een artikel. Er is geen betere manier om je uit te leggen hoe we het hier beleven als gewoon onze struggles van de beginnende emigrati te delen. Gevalletje omdenken.nl.

PS: Volgende week meer successen. Gaat het ze dan eíndelijk lukken om een bankrekening te openen? Dat MOET toch lukken na deze week?