Quarterlife Diaries: ‘Echt hoor, al zou ik 10.000 euro per maand verdienen, dan zou ik er nóg naar gaan uitgeven’

In Quarterlife Diaries neem ik je wekelijks mee in alle dingen waar ik, als bijna 30-jarige, tegenaan loop. Om mijn hart te luchten vooral, maar ook om iedereen die samen met mij in het Quarterlife-bootje zit een hart onder de riem te steken. Je bent namelijk absoluut niet alleen. Deze week: het creëren van financiële vrijheid.

Geld en ik zijn nooit echt beste vrienden geweest. Althans, ik verdien het graag en ik geef het nog liever uit, maar op de één of andere manier komt het nooit in me op om wat van mijn verdiende centen te sparen voor een regenachtige dag.

Dat heeft trouwens ook een hele tijd niet gekund. Toen ik op mezelf ging wonen was ik me er heel erg van bewust dat dit alleen kon door middel van het ontvangen van een huurtoeslag. Om die huurtoeslag te kunnen blijven ontvangen is het van belang dat je niet té veel geld verdiend, omdat je het anders later allemaal weer terug moet betalen. Tja, dat is natuurlijk een cirkel waar je nooit meer uitkomt als je niet oppast. Want naast het feit dat het ontzettend fijn is dat het er is, maakt het je onbewust wel een gevangene van die maandelijkse toelage. Doordat je niet te veel mag verdienen, kan je ook niet sparen en leef je onvrijwillig van maandsalaris tot maandsalaris. Stikbenauwd kreeg ik het ervan.

Dat het anders moest wist ik zeker. Maar hoe pak je dat aan in een tijd waarin álles duurder wordt en je nu niet bepaald op weg bent naar die ene pot met goud die al je financiële problemen in één klap oplost? Juist, dan wordt het dus toch sparen geblazen. Allereerst moest ik van die toeslagen af. Begrijp me niet verkeerd, ik ben ontzettend dankbaar voor de ondersteuning die me dit heeft geboden en ik ben me er erg van bewust dat niet iedereen het zich kan veroorloven om deze stap te zetten, maar het was toch tijd om afscheid te nemen. Ik maakte, met pijn in mijn hart, een streng maandbudget (lees: niet shoppen, alleen essentiële uitgaves waren toegestaan en het allerergste als regelrechte ramp in de keuken: ik ging al mijn eten zelf maken). Hierdoor zou ik het nét redden zonder toeslagen en ik zette ze dan ook per direct stop.

Wat er toen gebeurde vond ik wonderbaarlijk. Ik was al een tijdje aan het freelancen naast mijn vaste baan, maar was altijd heel voorzichtig met het aannemen van klussen zodat mijn inkomsten laag genoeg zouden blijven. Na het opzeggen van mijn toeslagen gingen er op dat vlak ineens meerdere deuren tegelijk open. Ik wist niet wat ik meemaakte, maar ik sleepte binnen een paar maanden al mijn droomopdrachtgevers binnen. Het was alsof het nu eindelijk mocht: ik was financieel vrij en het maakte voor het eerst niet uit hoe veel ik verdiende.

Het gekke aan het creëren van deze financiële vrijheid is dat ik er ook meteen naar ben gaan leven én naar ben gaan uitgeven. Al mijn opgedane kennis over het leven met minder geld vlogen bij het openen van die deuren meteen weer naar buiten. Echt hoor, ik ben een verloren zaak als het gaat om het managen van mijn inkomsten terwijl het niet per se nodig is. Al zou ik 10.000 euro per maand verdienen, dan zou ik er nóg naar gaan uitgeven. Ik benijd dan ook de mensen die wel goed met geld om kunnen gaan en ik hoop van harte dat ik ooit nog zo word als ik later groot ben. Wel heeft het me geleerd dat ik het altijd wel kan redden als het moet en dat is iets om trots op te zijn. Maar dat ik richting de 30 iets minder dubbeltjes om hoef te draaien dan toen ik 25 was is toch wel een heel fijne gedachte.

Beeld: Netflix