Even over Special Forces VIPS

Oh yes, het is weer zover: Special Forces aflevering 3 staat op Videoland en ik ben er natuurlijk weer als de kippen bij om te kijken of iedereen zich deze aflevering staande houdt. Dat is dan ook gelijk het enige actieve dat ik onderneem in de aanloop naar deze nieuwe aflevering, de rest van de dag breng ik waarschijnlijk horizontaal en in de foetushouding door om bij te komen van de ellende die ongetwijfeld weer komen gaat. Kijk je mee naar hoe onze favoriete stoerlappen het deze week doen?

1. Hebben jullie ook het gevoel alsof deze mensen al tien dagen onderweg zijn? Volgens mij is dit in realiteit dag 2,5. Zo. Zielig.

2. Fabrizio’s mental breakdown is letterlijk ik bij elke gymles waarbij waarschijnlijk alleen maar van me gevraagd werd of ik over een touw wilde springen: ‘Niks lukt vandaag.’ De trauma’s.

3. Het grote verschil: mijn tranen werden toch vaak beloond met een ‘is niet erg, meissie’ van een overspannen gymdocent die daar net zo min wilde zijn als ik, maar Fabrizio krijgt er gratis een extra opdracht bij. Mijn hartslag zit nu alweer in de sneltrein.

4. Erik vindt het tempo van de groep nog iets te lafjes en ‘trapt het gas vanaf nu wel even in’. Verdomme Erik, we gaan toch al 250 binnen de bebouwde kom? Doe even kalm, al is het alleen maar voor mijn bloeddruk.
 
5. Deze hele serie is voor mij één grote flashback naar de middelbare school. Er heeft ongetwijfeld ooit een rapportvergadering plaatsgevonden waarbij ook ik, net als Fabrizio, allemaal minnetjes kreeg voor actie, intelligentie, werken in een team en doorzettingsvermogen. Is niet erg, Fabriz, wij hebben weer andere talenten.

6. Oké, ik ben eruit: ik wil Liza zijn als ik later groot ben. Zó knap. Zó sterk. Zó stoer.

7. Staflid Erik wint de wedstrijd van vragen naar de bekende weg met zijn ‘Hoe is het eigenlijk om jou te zijn?’ Nou, op dit moment iets minder gezellie, Eer, wat had je willen horen?

8. Geef mij maar op voor de Koen Pieter van Dijk-fanclub: deze man krijgt sinds zijn deelname een driedubbel diepere dimensie en ik kan alleen maar zeggen dat ik zoveel bewondering voor hem heb. Punt.

9. En wederom bewijst hij dat wij voorbestemd zijn om BFF’s te worden: ‘Ik zit in mijn achtste mental breakdown.’ Dit ben ik iedere maandagochtend om 10.30 uur.

10. Pff, kan Erik even dimmen? Waarom is het altijd: ‘Wij willen zien dat ze de aangeleerde drills gedisciplineerd toepassen en dat ze blijven bijdragen aan het team’ en nooit: ‘Ga maar even zitten, dan ik schenk een bubbeltje voor je in’?Vind ik gewoon jammer.

11. Ga weg, ze mochten de nacht gewoon doorslapen. Van 1.30 tot 6.00 uur, oftewel het klokje rond in Special Forces-land.

12. Gelukkig is er elke week een opdracht die ik wél zou kunnen halen. Deze week: je mentale uitdagingen op papier zetten. Niets wat niet dagelijks in mijn groepsapps gebeurt op momenten dat de havermelk op is bij de lokale koffiebar. Mentaal uitgedaagd is dan een understatement.

13. Erik: ‘Onder stress wordt de toegang tot het denkende deel van je hersens en geblokkeerd.’ Dit wordt sowieso mijn nieuwste excuus als ik weer eens vergeten ben een Tikkie te betalen voor cocktails die ik drie weken geleden heb gedronken. Sorry, it wasn’t me, het was de stress.

14. Verder willen de stafleden graag weten of de deelnemers in staat zijn om informatie te verwerken als ze volledig fysiek uitgeput zijn. Sander, schat, ik ben niet eens in staat om informatie te verwerken als ik ruim negen uur geslapen heb. Effe kappen nou.

15. Als je denkt dat je alles hebt gehad, bedenkt Sander dat het misschien leuk is om te gaan ‘groepsstresszwemmen’. Deze term heb ik niet zelf bedacht, maar het doet me ernstig denken aan het stresslevel van het gaan voor zwemdiploma A en dan door het gat moeten zwemmen. De paniek.

16. Haha, the way I would never: Danny gaat eruit en rent na het inleveren van zijn band nog een berg op met die tas van zeshonderd kilo op zijn rug. Mij niet bellen hoor. Geen band = geen vaart. Waar is de Uber?

Ik had het al voorspeld: hartkloppingen, zweethanden, hyperventilatie. Niet bij de kandidaten hoor, nee, die redden zich wel. Maar ik schiet werkelijk bijna in een paniekaanval bij het zien van wat deze mensen allemaal moeten doorstaan en dan is het pas aflevering 3. Ik ben blij dat het nog een week duurt tot de volgende aflevering. Geeft mij de tijd om wat kalmerende middelen in huis te halen. Tot dan!

Beeld: SHOTBYSUD