Special Forces VIPS Koen Kardashian: “Ik vind eigenlijk alles lastig”

Yes! Eén van mijn favoriete programma’s is terug op Videoland: Special Forces VIPS (met dit seizoen overigens bekende én onbekende Nederlanders). Waarom dit één van mijn favoriete programma’s is weet ik eigenlijk niet. Het past namelijk totaal niet bij me en ik durf zelfs met zekerheid te zeggen dat ik de meest onsportieve en ongedisciplineerde persoon ben die er bestaat. Zo vertelt mijn moeder graag het verhaal over dat wanneer we vroeger ‘de jongens pakken de meisjes’ speelden, alle meisjes hardhandig op de grond werden gegooid, terwijl ik, als breekbaar poppetje, voorzichtig werd neergelegd. Ook hadden mijn klasgenoten keer op keer een teleurstelling te verwerken als ik (geheel onvrijwillig, ik wilde daar ook niet zijn) tijdens de gymles in hun team belandde. Afijn, gelukkig ben ik inmiddels volwassen, hoef ik geen gymzaal meer van binnen te zien als ik dat niet wil én kan ik heerlijk via de tv genieten van die o zo stoere deelnemers van het nieuwe seizoen van Special Forces VIPS. Ik heb er zin in, kijk je mee?

1. Potjandorie, ik word al zenuwachtig van dat intro. Wáárom doe je hier aan mee?

2. Staflid Erik weet hoe hij een feestje moet bouwen: ‘Het wordt smerig, het wordt nat, het wordt ellendig.’ Nou, zin in, Eer. Is er dan tenminste een bubbeltje aan het einde van de dag? Nee? Jammer.

3. Ik merk dat ik sowieso wel een beetje bang ben voor Erik. Misschien is het een oud gymlestrauma, maar als ik alleen al die stem hoor ga ik bijna spontaan in de voorligsteun staan.

4. Oh, top. Ze beginnen gelukkig rustig. In een loods met je handen vastgebonden, een zak over je hoofd en ijskoud water langs je nek. Sympathiek.

5. Staflid Bas is ook een gezelligerd: ‘Door direct op een directieve en autoritaire wijze de druk op te voeren creëren we een gelijksoortige, geïsoleerde, dreigende en onzekere context’. Oké dan, Bas. Je hebt goed de klas in gekeken bij je spreekbeurt, maar maak het de volgende keer iets luchtiger, goed? Is gewoon leuker voor iedereen.

6. Ha, eindelijk een opdracht waar ik met vlag en wimpel voor zou slagen: je tot in den treuren aan- en uitkleden. Niets wat ik niet ken van een gemiddelde maandagochtend.

7. In de categorie ‘dingen waarvan ik ze nooit had geloofd als je het me eerder had verteld’: Michael Boogerd, Koen Pieter van Dijk en Fabrizio Tzinaridis (bekend van Temptation Island en de Vlaamse Bachelor) die in een soort menselijke sliert door de modder moeten rollen. Genieten wel.

8. HAHA. Oké, Koen (aka Koen Kardashian) is nu al mijn spirit animal met zijn uitspraak: ‘Ik ben wel eens vanaf driehoog met een glas champagne naar beneden gevallen. Ik stond gewoon op hoor, ik vond het alleen vervelend dat mijn glas op was.’ Heer-lijk.

9. Ik voel me zo onwijs gezien door Rafaëlla die al op wil geven bij de warming-up. Vriendin, ik zit er alleen maar naar te kijken en ik wil al opgeven. Ik snap je helemaal.

10. Dat onderkomen! That’s it, jongens. Ik trek de grens bij een basic, koude en stoffige loods. Of nou ja, eigenlijk trek ik gewoon de grens bij loods. Punt.

11. Ligt het aan mij of zijn de dagen van een Special Forces-operator ongeveer zes keer zo lang als een normale dag? Ik was allang languit op mijn basic stretcher gaan liggen, maar nee, er moet nog even van een hoog platform via een touw naar beneden gesprongen worden. Wie verzint dit?!

12. Haha, Koen: ‘Ik vind hoogtes lastig. Ik vind eigenlijk alles lastig.’ Ik ben jou, jij bent mij.

13. Ik denk dat ik staflid Erik in ga stellen als mijn wekker. ‘Hou op met jezelf zielig vinden en niet meer janken’ trekt me hoogstwaarschijnlijk iedere ochtend wel uit bed.

14. Jeetje, het is inmiddels donker maar de deelnemers mogen nog steeds niet languit op hun stretcher. Is er als Special Forces-operator wel ruimte om te ademen of zit zelfs dat er niet in?

15. Oh, ze noemen het schoon en ordelijk maken van hun omgeving een ‘moment van bezinning’. Wie gaat ze vertellen dat je dit ook mákkelijk horizontaal kan doen?

Alright, de kop is eraf en iedereen zit er nog in: petje af voor de deelnemers. Ik had al vijf keer opgegeven en zit dit gewoon vanaf mijn warme bank te observeren. Ik ben alweer helemaal bang voor volgende week, waar het lijkt alsof de deelnemers na het eindelijk mogen uitdoen van het licht direct weer uit hun bed worden gelicht en niet met een lieve aai over hun bolletje. Stoer hoor, jongens. Ik doe het jullie niet na, maar support jullie graag vanuit mijn woonkamer (en uiteraard in horizontale houding) richting de eindstreep. Tot volgende week!

Beeld: SHOTBYSUD