Even over Special Forces VIPS

Ik heb goed nieuws: ik leef weer na de aflevering van vorige week. Het spande erom hoor, dat moet ik eerlijk toegeven, maar dankzij de hulp van een kalmerende meditatie en een ademhalingsoefening of zes ben ik er weer bovenop geklommen. Erik zou trots op me zijn. Althans, dat hou ik mezelf gewoon lekker voor. Dus waar ik vorige week eindigde met een premium hyperventilatieaanval, gaat dat nu niet gebeuren. Ik weet het zeker. Kijk je mee naar aflevering 6?

1. Die arme Amin is he-le-maal kapot. Je zou bijna met hem mee gaan hyperventileren. Bijna dan hè, gaat nog goed hier.

2. Hup, daar gaat de tweede: Michael gaat naar huis. Ik was persoonlijk al naar huis gegaan bij het minste beetje fysiek ongemak, maar hij kiest ervoor om pas te gaan als zijn handen er letterlijk bijna af vallen. Verschil moet er wezen, zeggen we dan maar.

3. Oh! Erik geeft een toplevensadvies: opgeven = overwinnen. Die onthoud ik voor de volgende keer dat ik tegen mijn zin in naar een feest word gesleept: sorry jongens, ik moet nu écht effe iets overwinnen. Veel plezier.

4. Sorry. Moeten ze nu in een nat en koud bos op een laagje mos gaan slapen? WAA-ROM?!

5. Oké, maar even: who run the world? Anouk, Lotte en Jorien run the world. Waar alle mannen met bosjes uitvallen, hoor je die meiden niet klagen en doen ze tegelijkertijd alles wat de mannen niet meer trekken. Girlpowerrr.

6. ‘Ze mogen even op adem komen en slapen, al is het wel maar een half uur.’ Een half uur slapen?! Op een koud en viezig bos matje? Dit gaat zelfs in Special Forces-land te ver.

7. Oh hell no, er ligt ook nog iemand te snurken alsof z’n leven ervan af hangt. Wat. Een. Ellende. Ik ben er van overtuigd dat dit ooit een middeleeuwse marteltechniek is geweest.

8. Sander raadt aan om in deze situatie even op de pauzeknop te drukken en rust en overzicht te bewaken. Sander, ik zeg dit met liefde: DOE EVEN NORMAAL.

9. Uhm, Jorien is nog nooit in paniek geweest? Dus een paniekaanval of twee hoort niet bij ieders dagelijkse ritueel? Good to know.

10. Haha, ze wil wel graag dat iedereen even z’n kop houdt na anderhalf uur slaap: ‘Spaar je energie, praten is ook energie.’ Ik zal niet liegen: ik ben dit na acht uur onverstoorde slaap ook.

11. In de categorie ‘durf te vragen’: zit die medic gewoon de hele dag in zijn hokkie te wachten tot iemand z’n knie heeft verdraaid? Ik hoop dat hij lekker veel sudokuboekjes heeft meegenomen.

12. Nog een vraag: wat zou de boze mannen van de staf aan het lachen maken? Kattenfilmpjes? Artikelen over hun werkwijze geschreven door de meest onsportieve vrouw van het land? De kieteldood? Kan iemand hier opheldering over geven?

13. Ugh, natuurlijk is discipline de grootste vorm van zelfliefde, Erik. Moment hoor, ik doe even de deur dicht richting mijn ontplofte keuken. Wat zei je verder nog over jezelf verbeteren?

14. De staf is wel groot fan van natte en donkere bossen. Ik weet niet of ze single zijn, maar ik zie hun Tinder-bio‘s al voor me: 1.85 – Special Forces Operator – Bosfanaat.

15. Dat gespórt ook op ieder vrij moment. Dit is wel het dieet van de eeuw denk ik, maar ik vind dit niet nodig (zei ze met een bord friet en een broodje kroket op schoot).

16. Haha, mutsje is terug! Ik weet niet waar de staf hun komische bevrediging vandaan haalt, maar hier moet ik iedere keer echt smakelijk om lachen.

17. Oh. Mijn. God. Ik. Ga. Stuk. Dat fluitje ging niet helemaal soepel hè, Eer? Je hoorde het zelf ook. Maakt niet uit hoor, falen = energie. Of zoiets.

Ja, mag ik éven een rondje applaus voor mezelf? Ik ben er nog bij, mijn hartslag is nog laag en ik hoefde maar een keer of vijf rustig adem te halen om niet in een paniekaanval te schieten. Ik zou mezelf verdorie bijna opgeven voor het nieuwe seizoen. Bijna dan, niet helemaal. Nooit helemaal. Wel heb ik nu alweer zin in volgende week (maar ben ik ook wel een beetje opgelucht als dit straks klaar is). Zie jullie dan!

Beeld: SHOTBYSUD