Mensen vertellen: ‘Of ik spijt heb dat ik nooit kinderen heb gekregen?’

Om te zeggen dat ik vroeger niet zo goed wist wat ik wilde is het understatement van de eeuw. Ik wist twee dingen zeker: mijn kat moest voor altijd blijven leven en ik werd net als Ally McBeal advocaat. Het zal niet als verrassing komen dat beide dingen niet zijn gelukt. Maar mijn vriendinnen vroeger hardop konden dromen over hun bruiloft later en over hoeveel kinderen ze wilden, bleef het bij mij stil. Zeker over dat laatste had ik helemaal geen dromen, en om heel eerlijk te zijn dacht mijn kinderbrein dat dat normaal was en dus zei ik ook trouw dat ik later heel graag twee kinderen wilde.

Op de middelbare school, en dan pas echt in één van de laatste jaren, kwam ik erachter dat het nog steeds normaal is, maar dat mijn vriendinnen die later graag moeder wilden worden dat écht wilden. Dat was gek genoeg heel raar voor mij, want ik voelde nul verlangen daarbij en ik kon me oprecht niet voorstellen dat je dat gevoel zo sterk kon hebben. Inmiddels snap ik dat een stuk meer, maar niet omdat mijn eigen verlangen is gekomen; ik ben 33 en vooralsnog heb ik niet het idee dat er ook maar één vezel in mij kinderen wil. En dat is ook oké, al snappen mensen het vaak toch niet. ‘Krijg je daar geen spijt van?’ of ‘Wacht maar’ zijn de reacties die ik vaak krijg.

Daarom trok de vraag ‘People over 50 that chose to be childfree, do you regret your decision? Why or why not?’ op Reddit gelijk mijn aandacht en heb ik de opvallendste of meest gelikete antwoorden voor je op een rij gezet.

1. ‘Ik leg het altijd zo uit: ken je dat gevoel dat je niet kan wachten om je kind te leren hoe je honkbalt, of wat het ook is dat je met ze wil delen? Ik heb dat niet. Het is eigenlijk een gebrek aan ouderlijk instinct. Kinderen krijgen was nooit iets wat ik ambieerde.’

2. ‘Eerst dacht ik dat ik stuk in mijn hoofd was en toen dacht ik dat ik mezelf er maar gewoon van moest overtuigen, of gewoon een kind krijgen en dat het vanzelf wel zou komen. Maar ik ben nu midden dertig en heb nul behoefte aan een kind. Mensen vragen me vaak: ‘Waarom niet?’ Ik heb wel honderd redenen waarom niet, maar de belangrijkste daarvan is: omdat ik het niet wil. Waarom zou ik mezelf dwingen om iets te doen wat zo niet natuurlijk voelt?’

3. ‘Mijn vrouw werkt in een tehuis voor ouderen. Stel je eens voor: zo’n 95 procent van al die ouderen krijgt nooit bezoek van hun familie. Dat is wanneer ik erachter kwam dat het hele ‘wie zorgt er dan voor je als je ouder bent’-excuus bullshit is, en wanneer we besloten geen kinderen te nemen.’

4. ‘Ik heb er geen spijt van dat ik geen kinderen heb, maar ik heb er wel spijt van dat ik nooit in een relatie heb gezeten waarbij ik het gevoel kreeg dat het zou kúnnen. Én ik heb er spijt van dat ik niet sterker was om eerder uit zo’n relatie te stappen. Was ik dat wel geweest, dan was het wellicht een bewustere keuze geweest.’

5. ‘Het was geen keuze bij ons, maar ja, ik heb er spijt van. Ik ben gelukkig getrouwd en ik maak me enorm zorgen over wat er met mijn vrouw gebeurt als ik kom te overlijden. Dan is zij alleen. Dat daargelaten is het fantastisch.’

6. ‘Nope. Ik heb nooit de behoefte gehad om luiers te verschonen of weinig slaap te krijgen, nauwelijks vrije tijd te hebben en veel van mijn geld kwijt te raken. Andermans kinderen zijn te gek, vooral vanwege het feit dat ze van iemand anders zijn.’