Alles wat er gebeurt als je je eerste designertas gaat kopen

Het stond al een jaar op mijn vision board: het bemachtigen van een designertas. Welke dat zou moeten worden, dat wist ik toen nog niet. Wat ik wel wist was dat deze tas een ongelooflijke kroon op mijn jaar zou zijn. Het ultieme cadeau voor mezelf dat ‘I made it’ zou schreeuwen. Een paar jaar geleden had ik dit namelijk nooit waar kunnen maken. Ik leefde van loonstrook naar loonstrook en het geld dat ik verdiende bij de baan die me doodongelukkig maakte ging op aan huur, boodschappen en af en toe wat leuks. Designeritems waren simpelweg niet voor mij weggelegd, tot ik besloot dat dat onzin was. Ik gooide mijn carrière om, begon meer te verdienen met dingen die me ontzettend veel geluk brengen en zette het op een sparen. Gedurende het jaar zag ik mijn vision board tot leven komen, tot er nog maar één ding miste: die tas. Na een hoop gegoogle, het stalken van de tassencollectie van mijn favoriete Instagrammers en vergelijken tot ik bijna van mijn stiletto’s viel, ontdekte ik het perfecte exemplaar: de Le 5 à 7 Supple van Saint Laurent.

Ze siert inmiddels al een paar weken mijn kledingkast, maar voordat ik mijn pinpas, met gepaste zenuwen, door de lezer liet glijden, ging er nog een hele hoop vooraf aan deze feestelijke aankoop.

1. Je stuurt een foto van de tas naar ál je vriendinnen
En dan bedoel ik ook echt naar állemaal. Om er zeker van te zijn dat je de juiste keus maakt, maar ook om samen we kwijlen over het mooiste item dat je ooit hebt gezien. Wees gewaarschuwd: niet iedereen zal even gezellig reageren. Zo kreeg ik bijvoorbeeld een ‘Ik ga niet eens reageren op dit bedrag’ voor mijn kiezen, maar hé, dat mag de pret niet drukken.

2. Je maakt een afspraak bij de winkel
Dit hoeft niet, maar is wel zo leuk voor de hele experience én je mag de eventuele rij skippen, ook wel zo fijn. Geen rij = minder tijd om je te bedenken. Girl math.

3. Koudwatervrees slaat toe
Tja, die tastwijfels zijn niet niks. Het is namelijk ook nogal een bedrag dat je aan één item uitgeeft. Aan de andere kant is het wel een tijdloze staple, iets wat je voor altijd bij je kunt houden en door zou kunnen geven aan je toekomstige dochters. En voor die (nog niet bestaande) pareltjes doe je toch alles?

4. Je belooft jezelf om alleen maar te kijken
Goed, na het overleven van de onvermijdelijke ‘ga ik dit echt doen’-hyperventilatieaanval stel je jezelf gerust met het idee dat je ook alleen maar even kunt gaan kijken naar de tas die al weken hét onderwerp van gesprek is in jouw huishouden (mijn welgemeende excuses aan mijn lieve vriend). Kopen kan altijd nog.

5. D-Day
Voor je het weet is het zover en waan je jezelf in een oase van luxe die de P.C. Hooftstraat heet. Chanel, Dior, Hermès, Louis Vuitton… Deze straat is de hemel voor alle fashion victims van de wereld. Heer-lijk.

6. Saint Laurent heaven
Oké, ik had het fout. De winkel van Saint Laurent is pas écht de hemel. Mannen in mooie pakken die deuren voor je openen, een glas bubbels in je hand terwijl je rustig de collectie kunt bekijken en waanzinnige items waar je het bestaan een halve minuut eerder nog niet van wist maar waarvan je nu al weet dat je ze nooit meer kunt vergeten. Zoals deze schoenen.

7. Je bent om
Oké, fuck it (mag je schelden in de Saint Laurent?): kijken my ASS. Ik wil het állemaal! Nog nooit gaf ik zoveel geld uit aan een tas, en nog nooit schoot er zo’n grote vlaag met euforie door mijn lichaam bij het horen van het pinautomaatpiepje dat de transactie was gelukt. Een transactie waar ik trouwens niet eens voor op hoefde te staan, maar die ik gewoon zittend kon uitvoeren met een glaasje champagne in mijn andere hand. Het wordt je echt gevaarlijk gemakkelijk gemaakt en ik ben hier helemaal voor.

8. Je bent voor altijd verpest
Ja, en dan zijn de andere winkels natuurlijk aan de beurt. Waar ik me eerst altijd een buitenstaander voelde in de PC, had ik nu letterlijk de golden ticket aan mijn arm om in iedere winkel warm welkom geheten te worden en kwam ik er (helaas voor mijn bankrekening) achter dat ik nooit meer anders wil. Niet dat shopping assistants je anders niet ontzettend lief groeten hoor, maar je loopt toch anders met zo’n gloednieuwe baby aan je arm. It’s all about the attitude, denk ik.

Nou goed. Voor altijd verpest dus. Want hoe blij ik met deze heerlijke aanwinst ben, hoe hard ik ook alweer op zoek ben naar een nieuwe parel om aan de collectie toe te voegen. Misschien een Dior, of een Chanel. Ik weet nog niet wat het wordt, maar dat het er komt weet ik heel zeker. Op één been kun je namelijk niet lopen.