Het lot klopt aan bij Kiki: ‘Mijn hart zit in mijn keel, dit is ons droomhuis!’

Ja sorry, die cliffhanger van gisteren kon natuurlijk echt niet. Lees hier deel 1 als je dat even gemist hebt. Vandaag deel 2 van dit hele ik-kan-het-zelf-nog-niet-bevatten-verhaal…

Ik zit op bed te kroelen met Monza, onze poes, als mijn oog plotseling op de tijd valt: 11:11. Rond dit tijdstip stuur ik mijn vriendin altijd een berichtje. Ik pak mijn telefoon en open WhatsApp.

Ik kan niet geloven wat ik lees.

De tranen springen in mijn ogen.

“Hallo Kiki, hoe gaat het? Hebben jullie al een huis gevonden? Wij hebben het kort gehad over de verkoop van onze woning en jullie voorstel hierin. Wij leggen bij jullie neer of jullie hier nog steeds voor openstaan?”

Oh. My. God.

OH. MY. GOD!!!

Spontaan janken.

DIT IS HET TEKEN!!!!

Ik staar vol ongeloof naar het berichtje van de eigenaren van ons DROOMHUIS. Even rewind: dit huis hebben we máánden geleden eens bezichtigd. We waren er meteen verliefd op en dus gingen we meteen een tweede keer kijken. Vlinders in de buik, maar: het was boven ons budget. Met un poco pijn in ons hart gingen we weer weg. Wat een good vibes hingen er op deze plek.

Mijn vriend heeft altijd gezegd dat hij het huis niet zomaar uit zijn hoofd ging zetten. Hij was zo overtuigd van ‘eventuele mogelijkheden’ dat ik het zelfs een beetje bijzonder vond. Het was toch boven ons budget? Gaan we dan ineens de lotto winnen, schat? De maanden vlogen voorbij en ik was alweer doorgegaan in de huizenzoektocht, maar niets kwam in de buurt van het huis met de good vibes.

Met een verhoogde hartslag staren we samen naar mijn telefoon. “Zal ik ze gewoon bellen?” vraag ik aan hem. Zijn ogen staan op standje jongetje dat zojuist het grootste cadeau uit zijn leven heeft ontvangen. Ik schraap mijn keel en toets het nummer in. Diep vanbinnen voel ik aan dat dit een kans uit de hemel is. Alles gaat zo soepel dat ik het allemaal bijna niet kan geloven. Ik moet goed blijven slikken wil ik überhaupt niet in huilen uitbarsten in dit telefoongesprek.

Dezelfde dag kopen wij ons droomhuis. Niet. Te. Geloven. Alles is door dit cruciale belletje totaal gereshaped. Negen maanden aan wachten is in één klap voorbij en de poorten naar een nieuwe toekomst zijn geopend.

Ons droomhuis is gelegen in het prachtige Llíber, een snoezig klein dorpje in de provincie Alicante, waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan. Het heeft een prachtige tuin waar zoveel liefde in is gestopt. Het is er fotogeniek, zen en rustig. Om bij weg te dromen. In een natuurgebied waar niet verder gebouwd mag worden. Ik zou er zo een retreat aan huis kunnen organiseren. En de eigenaren zijn nog Nederlands ook. Contractonderhandelingen in onze moedertaal. Het is alsof het allemaal zo moet zijn. Als iets echt de bedoeling is, dan wordt het onmogelijke ineens mogelijk.

Je snapt: ik vlieg de hele dag op een wolkje. THANK YOU UNIVERSE. Dít is het huis waarvoor we alles hebben achtergelaten en naar Spanje zijn geëmigreerd. Dít is het huis waar we een gezin voor ons zien. Dit is het.

Onze gebeden zijn letterlijk verhoord. En dat alles werd op 11:11 uur gezien. Een engelengetal. Mocht je een beetje into numerologie zijn, dan weet je genoeg. Manifesteren kun je dus écht wel leren.