Alle dingen die je vanaf je 30e ineens zegt

Als je mij vijf jaar geleden een kijkje in mijn leven als dertigjarige had gegeven, dan had ik nooit geloofd dat mijn leven er zo uit zou zien. Ik ging van een onstuimig liefdesleven naar een stabiele relatie, ik ruilde mijn baan in het onderwijs in voor een freelance carrière als schrijver en ik heb nog nooit zoveel genoten wat rustige avonden met de mensen waar ik van houd. De onrust, wat als begin en midden twintiger zowat mijn levenselixer was, is verdwenen en heeft plaats gemaakt voor kalmte, liefde en ambitie. Niet dat ik mezelf nu ineens enorm oud vind hoor, maar ik zie wel in hoeveel er is veranderd. Zo ook in de dingen die ik steeds vaker tegen mezelf en tegen anderen zeg, want als je dertig wordt ga je dus ineens de volgende dingen uitkramen.

‘Waarom zijn alle shirts zo kort?’

Cropped is hot, ik snap het. Maar lieve mensen aan het hoofd van de nieuwste trends: ik ben dertig. Der-tig. Niemand zit erop te wachten om bij iedere afspraak recht mijn navel in te kijken en ik vind al die korte shirts maar wat koud. Zullen we afspreken dat we ook een beetje rekening houden met de meisjes van dertig plus, die houden van stijl, comfort en niet geheel onbelangrijk: een warm ruggetje?

‘Ik moet echt even besparen op de boodschappen.’

Gone are the days dat je zonder na te denken alles in je kar gooide. Tegenwoordig klaag je drie tot vijf keer per week over hoe godsgruwelijk duur alles is geworden en speur je, ook al had je plechtig aan jezelf beloofd dat je hier nooit aan zou beginnen, wekelijks de beste aanbiedingen af. Hoor ik daar nou een portie burgerlijkheid aan de deur kloppen?

’Op stap? Het is 9 uur geweest.’

Op mij hoef je niet te rekenen als je na 21.00 uur de deur uit wil. Waar ik een jaar of vijf geleden altijd wel te paaien was voor een nachtelijk avontuur, heb ik nu absoluut geen behoefte meer om wekelijks in de stadse lampen te hangen. Misschien is dit ook wat seizoensgebonden (iedereen met een winterdip begrijpt dit), maar mijn skincare is al gedaan en hoogstwaarschijnlijk lig ik al in bed. Mij niet bellen dus, letterlijk.

‘Hier heb ik geen tijd voor.’

Het allerlekkerste aan dertig zijn? Je leert steeds beter voor jezelf op te komen wat automatisch betekent dat je sneller afscheid durft te nemen van mensen die energie zuigen en onaardig tegen je zijn. Je bent de baas over je eigen leven, wat je dus ook de kracht geeft om mensen aan te nemen, promoties aan te bieden en te ontslaan waar nodig. Heerlijk!

‘In mijn tijd…’

Ja, ineens hebben we een ‘onze tijd’. En dat was nog niet eens zo lang geleden. Toch refereer ik graag terug naar de tijden dat je naar huis racete om zo snel mogelijk in te loggen op MSN, SMS’jes 19 cent per stuk kostten en we Hyves vol krabbelden alsof ons leven er vanaf hing. Oftewel: de tijd dat alles beter was.

‘Ik heb zin om te settelen.’

Ik? Settelen? Ja, de rust is eindelijk wedergekeerd en ik kan niet wachten om mijn drukke, stadse appartement in te ruilen voor een rustiger, ruimer plekje (met tuin!) waar dan een hondje en ooit (over een hele lange tijd) een kindje in kunnen spelen. Lekker kneuterig, maar ik heb er helemaal zin in. Toch zie ik de schoonheid van het onbekende absoluut in, geniet ik nog van ieder moment in het appartement waar ik volwassen ben geworden en kijk ik uit naar de toekomst. De afgelopen vijf jaar is er al zoveel veranderd, dat kan maar één ding betekenen: het kan alleen nog maar beter worden.