Vrouw en Baan: Hendrikje Crebolder

Tot 1 maart was ze directeur Development & Media van het Rijksmuseum. Nu is het tijd om te kijken naar de toekomst en om haar ervaring in te zetten om andere vrouwen vooruit te helpen. Dat doet ze bijvoorbeeld als jurylid van de Veuve Clicquot Bold Woman Awards (waar je je trouwens nog voor kan inschrijven, just sayin’).

Hendrikje, 18  jaar lang was je verbonden aan het mooiste museum van het land en nu ben je ineens ‘los’. Dat is natuurlijk geen over-één-nacht-ijs-beslissing zijn geweest. Wat heeft je dat doen besluiten?

“Ik heb een meer dan bijzondere tijd mogen beleven bij het Rijksmuseum. Van de aanloop van de opening in 2013 tot tien jaar daarna en de laatste bijna acht jaar in de directie als eerste vrouwelijke directielid. Ik ben trots op het aantal bezoekers dat we hebben kunnen bereiken en de grote groepen mensen die we op de een of andere manier aan het museum hebben kunnen verbinden. Het is echt een museum van en voor iedereen geworden. Na een topjaar met de tentoonstelling Vermeer en het succesvol door Chanel en door heel veel andere te gekke mensen gesteunde project Vrouwen van het Rijksmuseum was het voor mij een goed moment om mijn vleugels weer uit te slaan.”

Ik kan me voorstellen dat je op een punt komt in je leven dat je ook nog wel eens in je leven een andere grote baan gehad wil hebben. Is er iets waar je voorzichtig van droomt of laat je het leven the lead nemen?

“Ik heb het geluk dat ik al een gevarieerde loopbaan heb gehad met tien jaar advocaat bij Baker McKenzie, waarvoor ik niet alleen in Amsterdam, maar ook in Madrid en Parijs heb mogen werken. Daarna had ik in het Rijksmuseum allerlei verschillende functies. Ik blijf het voor de toekomst mooi vinden bij te dragen aan allerlei doelen, zoals onder meer in mijn bestuursrol bij de Europese Nomadische Biënnale Manifesta, het Leids Universitair Fonds en als lid van de Raad van commissarissen bij Vlisco (een in Nederland gevestigd Afrikaans stoffenbedrijf dat al sinds 1846 bestaat). Door mijn Afrikaanse geboortegrond zijn die iconische kleuren en prints echt een onderdeel van mijn herinneringen en ik vind het geweldig dat ik daar nu over mee mag denken.”

Je bent jurylid van de Veuve Clicquot Bold Woman Award. Waar ga je als jurylid op letten?

“Een van mijn drijfveren is de positie van de vrouw en de zichtbaarheid ervan vergroten. Het is mooi als de kandidaten met als inspiratie mevrouw Nicole-Barbe Clicquot ook een rolmodel voor anderen kunnen zijn.”

Mensen kunnen zich nog inschrijven, waar moet je aan voldoen om mee te mogen doen en een beetje kans te maken?

“Een gedurfd ondernemer zijn, vastberaden zijn, doorzettingsvermogen hebben en de potentie hebben om rolmodel te zijn.”

Deze rubriek heeft als doel om jonge vrouwen te inspireren bij het vinden van een baan. Ook al ben je nu even in between, ik ben heel nieuwsgierig naar hoe jouw werkzame leven eruitzag. Hoeveel uur werkte je per week?

“Voortdurend, want als je mede mag leidinggeven aan een museum waar bijna duizend mensen werken en dat meer dan tweeënhalf miljoen bezoekers heeft, kun je nooit níet aan staan.”

Had je als klein meisje bedacht dat dit je beroep zou worden?

“Ik had altijd wel een zekere drive. Zowel het werk als advocaat als het werk bij het museum deed ik met heel mijn hart. Wat ik mooi vind is dat je steeds weer kan ontdekken en jezelf kan ontwikkelen.”

Welke opleiding heb je gevolgd en heb je daar iets aan gehad?

“Ik heb met veel plezier rechten gestudeerd en zou dat zo weer doen. Ik hou echt van het recht en wat je ermee kan bereiken in de maatschappij. Je ziet ook dat je met die studie (die je een zekere wijze van denken meegeeft) ook weer andere dingen kan doen. Het betekent dat het voorrecht van het volgen van een opleiding je een goede basis geeft en dat je jezelf van daaruit verder kan ontwikkelen. Verder zeg ik gekscherend wel eens dat mijn tienvingerige typcursus het beste was wat ik ooit heb gedaan, want die kennis gebruik je echt elke dag.”

Welk advies zou je je jongere zelf willen geven?

“Nog meer zelfvertrouwen hebben en dus niet te veel aan jezelf twijfelen, want daar schiet je niets mee op.”

Met een baan zoals die jij had kun je natuurlijk niet echt spreken van een gemiddelde dag. Maar pak er een die redelijk representatief is en vertel hoe die er dan uitzag.

“Een dag vol met afspraken met collega’s en externe mensen over lopende zaken en projecten, zoals tentoonstellingen, het eerder genoemde Vrouwen van het Rijksmuseum-project, digitaal beleid, publicaties, de winkel, bezoekcijfers, geplande of te plannen evenementen, het betrekken van de juiste mensen erbij enzovoort. Verder ondertekenen van een nieuwe sponsorovereenkomst, het doen van een welkomstwoord bij een symposium in het Rijksmuseum en in de avond een event voor begunstigers die aan een specifiek project bijdragen.”

Ben je het type dat werk en privé scheidt of loopt alles vloeiend door elkaar?

“Als je zo intens met je werk bezig bent, wordt het op allerlei manieren automatische onderdeel van je privéleven, zoals je kinderen meenemen naar het museum.”

Altijd bereikbaar of type ‘twee telefoons en maandag ben je de eerste’?

“Altijd bereikbaar.”

Wat draag je op een werkdag?

“Het liefst een linnen blauw broekpak waar zakken in zitten voor mijn telefoon, werkpasje en lipstick. Verder draag ik graag gymschoenen en naar een event natuurlijk hakken.”

Denk je na over parfum en haardracht? Ik kan me voorstellen dat je af en toe ook een stevig statement wil maken met je look.

“Niet echt, maar wel zakelijk en toch ook weer persoonlijk. Er was (nog) geen Rijks-geur, dus ik had wel mijn eigen parfum.”

We weten het heus: over geld praten is niet chic, maar het is wel fijn voor de volgende generatie dat die weet wat het ongeveer schuift, dit werk. Kun je dus een grove indicatie geven van het segment waarin je je bevindt? Zitten we boven of onder de Balkenendenorm?

“Daar wil ik inderdaad niets over zeggen. Wel zeg ik dat de stap van de advocatuur naar de museumsector niet leidt tot een vooruitgang in je salaris.”

En een ander punt van aandacht: het vrouw zijn. Heb je een glazen plafond ervaren? Het idee dat je je meer moest bewijzen?

“Ik denk dat iedere persoon die niet aan een zekere standaard norm voldoet waaronder vrouwen soms nog meer moeten doorzetten, maar ik heb mezelf hier weinig van aangetrokken, hoewel ik wel weet dat we er nog lang niet zijn en we gelijkwaardigheid en een evenwichtige representatie van vrouwen op alle terreinen, van kunst tot op de werkvloer, op allerlei manieren moeten blijven pushen.”

Is er een moment geweest in je carrière dat bepalend is geweest voor je carrière? Iets waar je achteraf gezien behoorlijk trots op was?

“Toen mijn (mannelijke) baas in mijn eerste jaar als advocaat vroeg of ik mannelijke collega’s kende die een due diligence (een risico-onderzoek) voor een overname van een energiebedrijf in Kazachstan wilde doen, zei ik dat ik dat wel wilde. Vervolgens zat ik een paar dagen later in Noordoost-Kazachstan Ust-Kamenogorsk. Een superuitdagende omgeving, maar een onmisbare ervaring.”