Waarom ik helemaal klaar ben met Ibiza

Och, wat kwam ik er graag. En veel en vaak. En lang ook. Zomerslang heb ik er doorgebracht. Ik was al een social butterfly voordat het woord bestond. Het eiland heb ik zien veranderen van een oord voor kunstenaars naar een miljonairsmagneet. Lang won mijn liefde voor het eiland het van alle vooroordelen, die klopten. Maar ik kan de weerkaatsing van de zon in de opgepoetste Rolexen niet langer aan. De parade van siliconenborsten en de Donald Duck-lippen van vrouwen die leven op Ozempic en wodka en al lang, heel lang niet meer in de buurt van een calorie zijn geweest, kon ik op een gekke manier nog wel waarderen. Je even onderdompelen in de gekte van het leven en daarna weer op mijn fietsje door Amsterdam (dit zijn trouwens onze favoriete restaurants in Amsterdam) naar kantoor. Het contrast was groot en daardoor ook even heel lekker.

Maar het is klaar tussen mij en Ibiza. Voor een sapje betaalde ik deze zomer, geen grap, €25 en toen ik wilde reserveren bij mijn favoriete strandtent, moest ik €250 aanbetalen. Per persoon dus. En dat bleek ook meteen de minimum spend. Ik kan dat woord niet meer aan. Bij sommige tenten werd gewoon verwacht dat we met z’n viertjes 1000 euro zouden stukslaan.

De lunch waarbij ik de rekening even tegen het licht hield en ik zag dat mijn schoonzusje een biefstuk van €360 had besteld, zal ik niet snel vergeten.

Goed, dat was het zakelijke. Dan komen we bij de clubs. Daar zag ik dus ineens iedereen zonder hun opgepoetste “klok” lopen. Bleek dat horloges en juwelen lokaas waren voor roof, dus alle vermogende types liepen zonder hun Paul Newman Cosmograph Daytona Rolex, maar wel met een persoonlijke bodyguard in de clubs.

En als vrouw kun je je maar beter een beetje gedeisd houden, want het laatste op Ibiza ziet er als volgt uit: Een paar vrouwen gaat een beetje ruzie met je zoeken, ze vragen je om het buiten uit te praten, ze houden je daar en laten je pas los als je, vermogende, vriendje ze een stapel keiharde cash in de hand drukt.

Dus ik zeg zwaai zwaai en bye bye. Het was leuk, maar ik heb gegeten en gedronken. Voor veel te veel geld. Jullie vinden mij volgend jaar lekker in de Algarve, en als je me ziet, zwaai even. Dan trakteer ik. Met liefde.