Final lessons Canada én New York

Vandaag is mijn eerste dag op de redactie na een week New York en een kleine week Canada. Tijd voor wat reflectie dus want dit soort reisjes zijn altijd reuze leerzaam.

Vertrouw nooit op het weerbericht
Zoals u weet hang ik mijn gehele levensgeluk op aan het weerbericht en verzet ik geen stap voordat ik tot in detail het weerbericht heb bekeken. Dus toen ik mijn koffer voor NYC ging inpakken controleerde ik na elke rok of sok of het inderdaad nog steeds een week lang strakblauw en zonnig zou zijn. En dat was het. Dus hup daar ging de koffer vól met zomers spul en luchtige kledij, om vervolgens een week in een totaal verregend en vrij koud NYC aan te komen. Oké oké, ik had één mooie dag, maar verder was het gewoon hartstikke herfst en koud. In Canada gebeurde exáct hetzelfde. Zon blauw warm, dat zou het zijn, wolk grijs en mwaw was het. Gelukkig zijn beide bestemmingen van zichzelf al debiel cool en is het me aan niks ontbroken, maar toch, een zonnetje is altijd fijn.

Regenlaarzen
Zowel in New York als in Toronto viel dit me op: vrouwen in gewone kleren met grote Hunter-boots aan de voeten. Want het regende er dus nogal en in plaats van de commute met hun ballerina’s te doen trekt iedereen de Hunters uit de kast. Geen gezicht, maar so totally normal en, ik geef het toe, best heel slim. Hakken in de tas, Hunters aan de voeten, en bij binnenkomst de boel omwisselen.

Merken noemen
So not done in New York. Dat iemand zegt “Oh my goooooosh I LOVE your coat!” Dan zeg je dus niet automatisch “Oh well thank you it’s Zara,” maar dan accepteer je gewoon het compliment en verder niets. Ik droeg een beeldschone trenchcoat van de H&M Conscious Exclusive Collection en toen ik met Nish ging lunchen, zijn collega mijn jas bejubelde, tikte hij me enorm op de vingers toen ik zei dat ‘ie gewoon van H&M was. “Dat is zo typisch Nederlands, om bescheiden te zeggen dat het geen dure jas is.”

Skip de taxi
Tijdens fashion week stappen we altijd zonder na te denken in taxi’s die ons de hele stad door scheuren. Vaak is dat ook gewoon het handigst, want we dragen hoge hakken, hebben altijd haast, en uitpluizen hoe de metro werkt is dan meer werk dan gewoon de tax in te springen. Tijdens deze NY-trip had ik meer tijd tussen afspreken dus nam ik uitgebreid de tijd om de routes uit te pluizen zodat ik of de metro kon nemen, of kon lopen. Vooral dat laatste werd enorm favoriet, ik liep echt heel NY door en heb alleen een keertje ’s nachts de taxi gepakt. Lopen of de metro dus, het is sneller, leuker én goedkoper, dus dat geld kun je weer uitgeven bij één van deze plekken. Als je er toch bent, snap je wel.

Nederlanders zijn overal
Maar vooral in Toronto. Van de 1 miljoen in Canada wonende Nederlanders woont de helft in Toronto. De banden met Nederland zijn ook heel nauw, want, leuk weetje, officieus officieel werd Prinses Margriet in Canada geboren, in Ottawa om precies te zijn. In 1940 was de koninklijke familie gevlucht naar Canada vanwege de Duitsers en de kamer in het ziekenhuis waar ze geboren werd was tijdelijk “extraterritoriaal” verklaard. In gewonemensenwoorden: de kamer was even gedoopt tot niet-Canadees grondgebied en dus kon Margriet de Nederlandse nationaliteit aannemen. Vind ik dus heerlijke weetjes en je weet maar nooit wanneer je die betweterige schoonvader van je hiermee het nakijken kunt geven.