Hoe het allemaal zo gekomen is

– Josselin bij Amayzine –

Nadat Liesbeth en Jet een post hadden geschreven over hun start bij Amayzine.com stroomde mijn mailbox natuurlijk ook binnen met aanvragen. Oké, dat is een grapje, en mijn verhaal is echt heus minder spannend dan die van de andere twee ladies, maar ik zal het wel voor je op papier zetten.

Misschien was ik de dupe omdat mijn oudste zus het een beetje af liet weten en liever buiten speelde. Dus ja, ik tekende me suf.

Toen ik klein was, woonde ik ook al in een knutselhonk. Zo noemt Liesbeth mijn huis nu tenminste, want het staat echt vol met fröbelspulletjes, lintjes, stickers, tape, kwasten, verf en nog veel meer. Al goed, vroeger dus. Daar was al dat fröbelgedoe behoorlijk aanwezig en met een moeder die vrij creatief was werd al dat creatieve er uiteraard snel ingeramd. Misschien was ik de dupe omdat mijn oudste zus het een beetje af liet weten en liever buiten speelde. Dus ja, ik tekende me suf, had net als Liesbeth een eigen magazine waar ik ellenlange teksten in schreef om vervolgens aan te vullen met illustraties, die nu nog steeds ergens in een doos liggen. Weggooien kan écht niet, dit zijn zulke limited editions voor later. Die creativiteit, die zat er dus al vroeg in.

Het leek me wel geestig om kinderjuf op de kleuterschool te worden. Niet gedaan, want kinderen dreven me toen echt tot waanzin.

Dat ik daarna een creatieve school zou bewandelen stond natuurlijk vast. Al heb ik even getwijfeld over de PABO, want het leek me wel geestig om kinderjuf op de kleuterschool te worden. Niet gedaan, want kinderen dreven me toen echt tot waanzin, en daarom maar het AMFI gekozen. Ik dacht écht dat mij een leven als fashion designer te wachten stond. Was ook heel leuk en ik heb er veel geleerd. Zo ook het aan de gang krijgen van de naaimachine, maar ook leren illustreren, mooi schrijven, de tofste moodboards maken en het bedenken van de nieuwste concepten. Dat laatste, dat doe ik nu nog steeds allemaal. Dat eerste, dat heb ik even daar gelaten. Fashion designer bleek meer mijn moeders ding en dus bleef de naaimachine bij haar en ging ik het huis uit met mijn tekenset en verfpotjes.

Nu had ik in het tweede jaar al door dat ik geen modeontwerper zou worden (stoppen, hó maar)

Tijdens het AMFI moest ik stage lopen bij een modebedrijf. Nu had ik in het tweede jaar al door dat ik geen modeontwerper zou worden (stoppen, hó maar), dus wilde ik graag stage lopen bij een fashion magazine. Toch een beetje mode, en vooral veel creativiteit. Het werd La Vie en Rose. Mijn lievelings, waar kunst, mode en creativiteit allemaal samenkwamen. Een kleine redactie met de meest inspirerende Harriët aan het roer moest mij wel kansen geven om niet alleen koffie te halen. Zo gezegd, zo gedaan. Ik kwam in een warm nest terecht, kende niemand hoor, maar zo voelde het, met Harriët, May-Britt, Agnès, Inge, Daphne en Jolien. Ik heb dus geen kop koffie moeten halen, maar mocht meteen produceren en stylen. Leuk dat ik het vond, ik glunderde elke dag. Er is dus heus een traan gerold toen mijn stage ophield en er zijn meerdere tranen gerold toen het magazine een jaar later ophield te bestaan. La Vie en Rose mocht dan wel gestopt zijn, die mensen, die waren nog steeds mijn lievelings.

La Vie en Rose mocht dan wel gestopt zijn, die mensen, die waren nog steeds mijn lievelings.

Oh godje, dit wordt een lang verhaal. Wat niet de bedoeling. Maar ik zal het kort houden. De magazinewereld had mij dus enerzijds in zijn macht, anderzijds was het voor mij het heerlijke relaxte van illustreren. Na mijn afstuderen heb ik mogen proeven op de redactie van LINDA., en toen May mij belde dat ze de hoofdredacteur van Flair ging vervangen voor een zwangerschapsverlof, pakte ik mijn laptop om met haar mee te gaan. Ging May iets nieuws doen, dan moest het leuk en goed zijn. May zat 7 maanden bij Flair en ging vervolgens naar Marie Claire. Ik bleef bij Flair, maar sprong ook af en toe bij bij Marie Claire en deed af en toe wat mooie illustratieopdrachten voor hen. Naast Flair heb ik wat gefreelancet, wat ik ook allemaal reuze interessant en leuk vond en waar ik mijn freelance illustratieopdrachten wat meer kon uitoefenen. En op het punt dat ik bedacht om fulltime te freelancen kwam Amayzine.com op mijn pad.

en toen May mij belde dat ze de hoofdredacteur van Flair ging vervangen voor een zwangerschapsverlof, pakte ik mijn laptop om met haar mee te gaan.

Nu heb ik May-Britt altijd al achteraan gewandeld van enthousiasme, want echt; gaat May iets nieuws doen, dan moet het leuk en goed zijn. Dus toen May vertelde over Amayzine.com had ik een glimlach van oor tot oor. Een sollicitatie heb ik nooit gehad, en dat is mijn duizendmaal dank naar May-Britt. Alle credits voor haar vertrouwen, want tsja, ik moest het nog wel waarmaken. Na een kop thee samen, toch een soort van sollicitatie, was het besloten en zou ik de nieuwe lifestyle en beauty editor worden. Reuze spannend, want er stond nog geen letter op papier, maar toen ik de dag na de succesvolle launch begon, wist ik dat het de goede plek was. Dus ja, zo was het gekomen en zo is het nu. Het is een speeltuin waar ik losgelaten word en dan ben ik op m’n best. Ik maak illustraties, tik over beauty en ga naar de leukste presentaties. Ik geniet. En hopelijk jullie ook.