Vragen waar ik nog steeds geen goed antwoord op heb
Inmiddels loop ik bijna 27 jaar op aarde rond en beschouw ik mezelf als een redelijk communicatief mens. Maar toch zijn er nog een paar situaties waarin ik elke keer met m’n bek vol tanden sta. Waarbij ik werkelijk waar geen idee heb hoe ik hier aardig en beleefd maar eigenlijk überhaupt op moet reageren. Wie het wel weet mag het zeggen.
“Waarom heb je eigenlijk geen vriend?”
Deze situatie van het single shamen hebben we hier al eens uitgebreid besproken maar het blijft een heet hangijzer. Waarom stellen mensen deze vraag? Wat voor antwoord verwachten mensen hierop?
“Was het allemaal gelukt?”
Die vraag krijg je als je een pashokje uitloopt, en dan sta ik daar met een stapeltje “nee” een stapeltje “ja” en een stapeltje “andere maat” en vraag ik me af: ehm, ja wát is er precies gelukt? Ja ik kreeg sommige stukken aan, andere niet, maar vond niet alles mooi, dus ja deels wel gelukt deels niet en WAT WIL JE NOU VAN ME HOREN?!
“Oh wat heerlijk, een reisje, heb je het fijn gehad?”
Ik heb de godsgruwelijke mazzel dat ik een baan heb waarvoor ik relatief gezien vrij veel mag reizen. Laats nog met May naar Milaan, volgende week naar New York, en dan zijn er natuurlijk nog de fashion weeks. Nu zíjn al die tripjes natuurlijk een feest, maar het is ook gewoon werken en zeker de fashion weeks zijn, hoe leuk ook, loodzwaar en heel erg vermoeiend. Alleen als je dat zegt ben je een ondankbare snob dus ik pruttel altijd iets over hoe geweldig het inderdaad was en dan is iedereen blij. Maar eigenlijk heb ik er nog niet echt een goed antwoord op.
“Hi how are you doing today?”
Die vraag ga ik weer de hele dag krijgen in New York. Elke winkel of restaurant die je binnenloopt begint met de vraag “Hiiiiiiiiiiiii how are YOU doing today?” en dat is gewoon een beleefdheidsvraag dus je moet zeggen “fine thank you” maar ik word er altijd heel ongemakkelijk van, struikel over m’n woorden en dat resulteert in een raar gebrabbel waar niemand blij van wordt.
“Waarom raak jij altijd alles kwijt?”
Deze komt van Jet, die, inderdaad, altijd alles kwijtraakt. Maar het is niet alsof ze dat ze dat expres doet dus wáárom ze dat doet? Ja hallo weet zij veel.
“En, wanneer komen de kinderen?”
Inbreng van Josselin die al sinds jaar en dag heel gelukkig is met haar boy en dus om de dag de vraag krijgt wanneer ze nou eens een beetje gaat beginnen met baren. Hoezo bemoeien mensen zich daar toch zo mee? Het gaat toch niemand wat aan? En als het zover is dan zal je het heus wel horen dus laat me.
