Travel & Hotspots
DIARY: MET RUINART
NAAR PARIJS EN REIMS
Als champagnehuis Ruinart vraagt of je twee dagen met hen naar Parijs wil gaan om de nieuwe expositie van Erwin Olaf te zien, dan zeg je natuurlijk ja. We houden allemaal van Erwin Olaf, we houden van Ruinart (vooral May trouwens, het is haar ultieme lievelingschampagne) en we houden al helemaal van Parijs.
Ik was maandag al naar Parijs getreind en sloot me woensdag aan bij de Ruinart-groep. Samen met Anne van pr-bureau Ganbaroo, Stasja van ELLE Eten en Sylvia van FD Persoonlijk ging ik 24 uur de wereld van Ruinart in. Die wereld begon in Hôtel du Louvre, een poepsjiek hotel pal aan, inderdaad, het Louvre. Toen ik ging inchecken zei het meisjes achter de balie dat ik een upgrade gekregen had, en eenmaal in m’n kamer bleek het een gigantische balzaal te zijn. Met hoge plafonds, grote ramen, rode gordijnen en een enorm bed. Dat begon al goed.
Het programma begon met een private viewing van de fotoserie van Erwin, waar ik jullie gister alles al over vertelde. Samen met Erwin en een glas Ruinart in de hand liepen we langs de foto’s, kregen we tekst en uitleg waardoor alles nog meer tot leven kwam. Als het daar klaar is, wandelen we 50 meter naar Café Ruc, dat pal aan de overkant van ons hotel zit. Ruc is een van de meest interessante plekken in Parijs, waar het zeker tijdens Fashion Week een komen en gaan is van beroemd en knap volk. We parkeerden onszelf onder een heater, bestelden een fles wit en een plank kaas en zagen de Parijse wereld heerlijk aan ons voorbij gaan.
Daarna een klein optutmoment in de kamer, want het volgende onderdeel was een borrel in de expositieruimte. Honderden knap aangeklede mensen kwamen samen, keken en dronken. Het was zo enorm chique, de mannen zo enorm knap, zeg maar alles wat je wilt. Daarna hadden we nog best wat honger, dus dapper liepen we naar Hôtel Costes, waar een pinnige dame aan de deur ons ergens in een hoek wegzette. Dat gingen we dus mooi niet doen. Je betaalt daar exorbitante bedragen, dat is alleen leuk als je op een goede plek zit.
Wegwezen dus. Naar de buren. Een klein terrasje waar we weer, je verwacht het niet, kaas en wijn bestelden. En toen kwam er een lange blondine in een joggingpak naar buiten gelopen. Even drie keer kijken, maar hé, dat was toch echt Lara Stone! Ze liep die middag in de Miu Miu-show en had haar en make-up nog erop zitten en in combinatie met dat slobberige joggingpak maakte het een heerlijke model of duty-look.
Na een heerlijke nacht in mijn gigantische prinsessenbed reden we om 09:00 uur naar Reims, de streek waar alle champagne vandaan komt. Daar gingen we de kelders in waar de flessen liggen te rijpen tot ze klaar zijn voor verkoop en samen met Erwin liepen we door de gangen waar hij zijn nu al iconische foto’s maakte. Die kelders zijn waanzinnig indrukwekkend en mocht je ooit in Reims zijn, boek dan zeker een tour. Je weet niet wat je ziet.
Na de tour, de tasting (plop) en een geschiedenislesje was het tijd voor de lunch. Beeldig aangeklede ronde rafels stonden op ons te wachten, heerlijk eten op de borden en vrolijk sprankelende Ruinart-champagne in de glazen. En dan zit het er alweer op. In een uiterst sexy Range Rover scheuren we terug naar Parijs, naar Gare du Nord, waar de Thalys ons weer naar Amsterdam boemelde. Het was hard werken, maar iemand moest het doen, nietwaar.
