De 10 redenen waarom ik nooit een fitgirl word

Sinds ik sport, verdenken de Amayzers me van een poging om een hashtag-fitgirl te worden. Ben ik niet, kan ik niet en word ik niet. Om de simpele reden(en) dat het onmogelijk is. Heb ik tien klinkende redenen voor. Are you with me? Vink maar mee.

1. Ik houd van kaas en van pizza en van saus en van brood

En ik ga ook lekker op chocolade karamel-zeezoutachtige fratsen. Als er iets eetbaars op tafel staat, dan stop ik niet. In het weekend verorber ik burgers. Ik ben geen pietlut en net bij de lunch nam ik een lepeltje speculoospasta.

2. Ik houd van volle, vette, witte wijn en van witbiertjes en van Limoncello

Eén glas is geen glas is mijn credo, waardoor je zo de calorieën die je kwijt was weer naar binnen nipt (giet).

3. Ik ben bang voor hardlopen

Maar écht. Soms probeer ik het wel, ergens op gepaste afstand van mensen die me kunnen zien, maar ik ben anatomisch niet gemaakt om heel hard te lopen. Het verplichte rondje bij de sportschool trappel ik net weg, maar dat is het ook wel.

4. Mijn figuur doet niet aan fitgirl zijn

Ik kwam op de wereld met een extra laagje, laten we het goed geconserveerd noemen. Dat gezellige laagje is niet weg te fietsen, squatten of boksen. Het blijft bij me en is niet droog te trainen. Ja, zo schijnen ze dat te noemen.

5. Ik doe een moord voor alles met truffel

Zo’n risotto van perfecte structuur, met room en dan truffel. Of een fijne spaghetti, ook weer met room en dan truffel. Oké oké, het heeft niets met truffel te maken, ik houd van room.

6. Die kittige, gevlekte pakjes vind ik angstaanjagend

Met van die psychedelische prints, waar alleen maar minibeentjes in passen en geen Hollandse bovenbenen, zoals de mijne. En dan zo’n croptop, die ik sinds mijn dertiende niet meer draag.

7. De uiterste houdbaarheidsdatum om fitgirl te zijn is verstreken

Want ik ben over de dertig en probeer de boel dan nog maar eens in vorm te hupsen.

8. Ik maak geen foto’s en ben een ramp op Instagram

En om de titel fitgirl in de wacht te slepen en er ook een beetje mee te pronken, moet je dat toch wereldkundig maken. Met de hashtag fitguuuurrllll niet te vergeten. En dan ultraslank zonder zichtbare moeite burpees doen.

9. Mijn fitgirl-vocabulaire reikt niet verder dan burpee

Nou, vooruit. En squat en een lunge, niet te verwarren met lunch waar ik toch altijd aan moet denken. Maar een scrunch (is dit een woord?) en al die termen om je biceps, triceps en ik-weet-niet-ceps te trainen vergeet ik. Ik raak ook in paniek als ze termen roepen die ik niet ken of als ze zeggen dat ik mezelf léég moet maken. Hoe dan?

10. Omdat ik de Uber verkies boven de fiets

Ik denk dat het genetisch bepaald is: de mannelijke kant van mijn familie fietst en de vrouwelijke niet. Ik ben geen fietser, nooit geweest, ben bang dat ik het nooit ga worden. Ik ben verknocht aan mijn bolide en als ik Amsterdam in moet, dan app ik zo een Uber mijn kant op.

Dus ik laat het fitgirl zijn maar mooi aan de fitgirls over.