MAYS DUBAI REPORT PART II

Dus daar zijn we. In Dubai. De plek waarvan ik toch wel vond dat ik ‘m ooit gezien moest hebben. Al is het maar om te weten of ik team pro of con Dubai ben. Ben je net als ik een tabula rasa als het om het bezoeken van Dubai gaat, dan biedt dit artikel van Kiki uitkomst. Wat meteen opvalt zijn de praying rooms die overal aanwezig zijn, de colablikjes met Arabische tekens, hummus bij het ontbijt (waarom niet?), mannen in traditionele en beeldschone dishdasha’s en jawel, laten we eerlijk zijn, ook een goed vertegenwoordigd deel van de bevolking dat graag de sportschool, de plastisch chirurg, de hairextensionspecialist en de zonnebank frequenteert. De dame naast me bij de incheck kon bijna niet meer praten, zo vol zaten haar lippen met fillers. En als ze niet uitkijkt, belemmeren haar borsten haar binnenkort het uitzicht op de wereld.

Een fenomeen kortom. Wij dompelden onze voetjes in het zwembad van Nikki Beach Club & Spa, smeerden met de olie met tan activator factor 50 van Lancaster en gebruikten de geweldige Sun Perfect Infinite Glow Primer factor 30 (die smeerde ik twee weken geleden op de gezichten van mijn meisjes, niet wetende dat het een kleurtje bevatte, maar jongens, wat hadden zij een geweldige glow, haha) en aten een meesterlijke salade Nicoise op het strand.

’s Avonds stond een boottocht op het programma en die had niet meer Dubaiaans kunnen zijn. Zo mocht de wijn pas geserveerd worden als de trossen los waren (dan ben je weer op ‘eigen grond’ en mag de alcohol vloeien en stromen) en vervolgens merkten we halverwege de avond op dat de gebouwen in Dubai wel heel veel op elkaar leken. Bleken we rondjes te varen over de rivier… Bijna de Efteling voor volwassenen. Maar het eten was goed, het gezelschap nog beter en de vraag van de ober: ‘Who’s an alcoholic?’ (zijn manier om te vragen: wie wenst er wijn) gaat in de boeken.

Dubai, je bent me er eentje.