Tip tip tip: The A List op Netflix

Jongens en meiden, vandaag spreek ik jullie als brokkenpiloot. Het zit namelijk zo, deze Netflix-verslaafde heeft vanwege een ongeluk nu twee gebroken kaken en ik kan je vertellen; da’s geen pretje. Hello liquid dinners – en dan de niet-leuke variant, want alcohol is voorlopig in combinatie met pijnstilling een no go. Dus als je nog leuke soeprecepten hebt, let me know. Het is nu vier dagen geleden en ik ben inspiratieloos. Maar ja, er zit dus ook een klein lichtpuntje aan. Ik heb namelijk geen hol te doen. Kan met niemand praten, vertonen in het openbaar liever ook niet (aangezien de ene kant van m’n gezicht is verdubbeld), laat staan sporten. In deze barre tijden zijn m’n beste vrienden WhatsApp en Netflix. En een beetje Ben & Jerry’s die ik in record slakkentempo naar binnen werk.

Maar goed, ik heb dus Netflix dit weekend volledig uitgespeeld. Vrijdag gaf ik jullie nog een anti-tip, want Falling Inn Love was dus een film die je níet wilde kijken. Te slecht. Nu heb ik voor vandaag een serietip die misschien hier en daar een béétje in dezelfde categorie valt… Maar hij kijkt wel lekker weg, zeg. The A List staat sinds een weekje op Netflix, maar was in 2018 al te zien op de BBC. Seizoen één telt 13 afleveringen die allemaal zo’n 25 minuten duren en dat vind ik een ideale lekker-wegkijken-tijd.

The A List gaat over een groepje tieners dat, zoals het in alle tienerseries gaat, door een aantal twintigers worden gespeeld. Dit groepje meldt zich bij een zomerkamp op een onbewoond eiland. Side note: de serie is in Schotland opgenomen dus de omgeving krijgt alvast een dikke voldoende en Schotland is op m’n Bucket List gezet. Enige probleem is dat er twee Queen Bees in dit groepje zijn en dat gaat natuurlijk niet. Weten we al sinds Mean Girls. Bitch fight gegarandeerd, Mia en Amber kunnen niet door een deur samen, maar er lijkt iets met Amber aan de hand te zijn en naarmate het eerste seizoen vordert, wordt dat steeds gekker en raarder. Een beetje sci-fi wel, waarschuw ik je alvast.

Meestal zie ik de voorspelbare einden wel aankomen of ben ik goed met raden, maar dit einde zag ik echt níet aankomen. Realistisch? Hell no, maar chapeau voor de schrijvers. Dus of jij nou gebroken kaken hebt of niet (hoop het niet voor je), dit is heel lekker bingemateriaal. De herfst is toch begonnen dus hop, lekker met dat dekentje op de bank.