Waarom we moeten ophouden met voiceapps

Ik zal maar meteen beginnen met een enorme ‘I plead guilty’, want als er iemand is die te pas en te onpas voiceberichten inspreekt op WhatsApp ben ik het. Het is makkelijk, het is snel, je kan het doen terwijl je de vaatwasser uitruimt en je kan er met je stem iets meer nuance in leggen dan in een geschreven bericht.

Maar wat de voordelen van de zender zijn, zijn meteen de nadelen van de ontvanger. Die kan het bericht namelijk niet even tussendoor beluisteren. Die moet een rustig privéplekje (je weet maar nooit wat de ander allemaal gaat vertellen) vinden om daar zomaar even 2 (!) of 3 (!!) minuten naar een bericht te luisteren. Natuurlijk is er een functie om versneld af te spelen, maar het blijft een klus om je door al die berichten heen te worstelen.

Uitzonderingen op de regel zijn er heus. De voiceberichten van mijn vriendin J na de reünie van zaterdagavond zijn goud. Dat was gewoon nakletsen op afstand. En als een voicebericht een langer telefoongesprek vervangt, is het wat mij betreft ook gelegitimeerd.

Ook moet je weten dat een voicebericht inspreken niet kan als jij iets van een ander wil. Als iemand komt solliciteren en bij mij een voicebericht inspreekt op WhatsApp, dan ga ik diegene niet aannemen. Dan voel je niet helemaal de verhouding aan. Wil jij iets van de ander, dan schrijf je een berichtje. Alleen de mensen die echt, echt, echt heel druk zijn, zijn entitled, maar ook dan zou ik zeggen: houd het kort. En nog fijner: tik er even een kleine synopsis bij van wat het bericht inhoudt. De planning van morgen/in je eentje luisteren want juicy/geen haast. Zoiets.

Dus voiceapp, maar voiceapp met mate.